Ja hoor, hier wordt ook gewerkt :)!

Gisteren was het zo ver. Ik startte de dag met een buik vol zenuwen. We startte vandaag met onze eerste workshop waarop er in de komende weken nog enkele andere workshops op aansluiten. Het was niet die workshop waar ik de kriebels van kreeg maar wel het feit dat wij deze moesten geven. Voor mij persoonlijk een uitdaging! De workshops die we geven zijn voor de studenten kinderopvang die mee werken aan het kinderboekenfestival. Door de workshops die wij gaan geven moeten zij de boeken, die op het kinderboekenfestival worden verteld, gaan uitwerken vanuit drie belangrijk punten: de aanpak, het aangaan van een gesprek en een verwerking. Deze drie punten worden uiteindelijk stands op het kinderboekenfestival. Wij moeten er voor zorgen dat deze op een leuke manier worden aangepakt en ingericht worden met de hulp van ons groepje dat we doorheen heel deze periode gaan begeleiden en ondersteunen.

Voor dat de workshop van start ging moesten we nog enkele dingen in orde maken, zoals onze contracten voor school, een boek afdrukken, een poster afdrukken en noem maar op. Door de drukte was het al gauw negen uur en dat wilde zeggen: tijd om te vertrekken! Om tien uur kwamen we in de school aan waar enkele studenten al op ons stonden te wachten. Terwijl zij plaats namen hebben wij al onze spullen al klaargezet. Om tien uur stipt, jaja volgens de planning – een hele uitdaging hier, zijn we gestart. We hebben eerst de studenten informatie gegeven over het thema welzijn waar het kinderboekenfestival al drie jaar mee aan de slag is. Elk jaar verdiep zij zich in één bepaald stukje opbouwend tot het laatste jaar, dit jaar dus.

Na de uitleg gingen we over tot een stukje praktijk. De studenten werden in groepjes gezet en kregen de kans om de drie reeksen eens te bekijken door middel van een doorschuifsysteem. Hieruit bleek dat de reeks ‘de mooiste vis van de zee’ en de reeks ‘de dieren van Suriname’ heel erg in aantrek waren. Ik kreeg al een beetje schrik want mijn reeks was Amaisa en deze had geen aantrek. Toch moesten de studenten verdeeld worden in groepjes van vijf bij elke reeks. Via een kort spelletjes, op aanraden van onze begeleider want wij vonden er geen, werden de groepen verdeeld.

Toen de groepjes verdeeld waren konden we aan de slag gaan. We hebben dan de drie punten eens besproken en voorbeelden gegeven. Het zijn wel fijne meisjes om mee samen te zitten. Ik merkte wel dat je de woorden vaak uit hun mond moest sleuren. Als ik vroeg naar mogelijkheden om een boek leuk aan te brengen dan zeiden ze in het begin vooral ‘het mag niet saai zijn’. Als ik dan vroeg hoe je het dan kan vertellen zonder dat het saai is zeiden ze ‘het mag gewoon niet saai zijn’. Door blijven vragen is dus de aanpak hier want uiteindelijk hadden ze wel ideeën. Ook hebben we ze meteen huiswerk meegegeven. Tegen volgende week moeten ze bij elk boek al een aanpak voorzien, een gesprek opgesteld hebben en een verwerking kunnen voorleggen. Ik ben razend benieuwd wat de inbreng gaat zijn want er is nog veel werk. Eind februari is het festival er al en we starten nu pas. Actie dus!

Vandaag stonden we ook in een nieuwe stageschool. Het was ook ineens onze laatste dag want we hebben de vier klassen op één dag gedaan. Laten we zeggen, het was echt een hele productieve dag! Het eerste deel van de dag hebben we in de twee klassen bij de 4-jarigen gestaan en in het tweede deel van de dag bij de 5-jarigen. We hebben hier het boek ‘een boek’ aangebracht. Het boek is echt een aanrader. De kinderen deden hier zo goed mee! Ik had eerst wat schrik omdat dit boek vooral een doe-boek is. Aangezien interactie hier niet veel wordt gedaan wist ik niet hoe het zou uitdraaien. En hoe is het uitgedraaid? Tot de leukste stagedag in mijn verblijf hier! Ze gingen helemaal op in het boek en hingen heel het boek door aan je lippen. Een moment om nooit te vergeten. Het was en hele leuke school met hele leuke klassen en toffe kinderen. Jammer dat het vandaag al weer gedaan is.

Als afsluiter hebben we nog een zelf ontworpen poster achtergelaten aan de school als aandenken aan ons. Dit doen we vanaf nu altijd. Leuk toch?!

I had the time of my life!

We beginnen vandaag met twee raadsels die we hier vaak te horen krijgen van de gidsen tijdens onze trips. Ik geef ze je alvast, denk er eens over na, en op het einde krijg je het antwoord ;). Succes!

  1.   Als een kip een ei legt, waarom noemt dit een ei?

                    2.  Wat ligt er tussen hemel en aarde?

Gisteren zijn Stefanie en ik stipt om twee uur vertrokken richting onze tweede trip. We gingen fort nieuw Amsterdam bezoeken, dolfijnen spotten en kaaimannen vangen! Even al zeggen, het was ge-wel-dig! We vertrokken vanuit Leonsberg in een bootje richting fort nieuw Amsterdam. Al gewoon in dat bootje zitten was echt genieten. De wind in onze haren, de zon op onze huid en enkele waterspetters die ons nu en dan even afkoelde. Genieten toch?! Op onze boot maakten we ook kennis met onze gids, Manojd. Echt een vriendelijk man die ons ook veel wist te vertellen. Hij was van het principe: als je iets goed doet voor iemand anders, dan komt het goede ook naar jou. En gelijk heeft hij!

Onze eerste stop met de boot  was in fort nieuw Amsterdam. Het uitstappen was al een uitdaging op zich. Zo stapte we uit op de brug waar vroeger de slaven op aankwamen. Op deze brug werden ze gewassen en nadien verhandeld of geveild. Hierna zijn we op het domein van nieuw Amsterdam gaan wandelen. Het was heel leuk om daar eens rond te lopen. Wie weet gaan we nog eens terug voor een picknick :)! Onze gids vertelde ons over alles wat we tegenkwamen. Zo kwamen we eerst de broodboom tegen. Deze boom wordt in zijn volledig bestaan gebruikt. Ze gebruiken zowel het blad, de schors en de vrucht van de boom voor verschillende dingen. 

Ook zijn we verschillende koetsen tegengekomen. Ik dacht eerst dat deze gewone doorsnee koetsen waren maar toch niet dus. Deze koetsen werden gebruikt om de doodskisten te vervoeren. Er zat ook een duidelijk verschil tussen de koetsen voor de arme en de rijke. Ook stond er naast de koetsen de eerste brandweerwagen: een rode koets! 

Wat verder op kwamen we een grote kom tegen. Deze werden vroeger gebruikt om rietsuiker te maken. Er liepen dan vier slaven rond de pot om erin te roeren tot het klaar was. Als dit mislukte dan werd er  een slaaf in de pot gegooid. Hun redenering was: het is toch al mislukt… Nadien hebben ze hun aanpak veranderd. Ze legden kiezelstenen op de bodem van de grote kom. Mislukte het rietsuiker weer dan werden slaven gebrandmerkt met één van deze stenen en moesten ze gewoon verder werken. Niet veel beter dus. 

Ook zijn we enkele waterlelies tegengekomen. Ik wist niet dat je hiervan kon eten. De waterlelie heeft een vrucht waarin verschillende zaden zitten. Het wordt hier ook wel waterpinda genoemd. Je duwt het zaadje uit de vrucht, je pelt dan de groene schil eraf en eet dan het zaadje op. En ja hoor, het smaakt echt naar pinda! Tenslotte zijn we nog langst de oude gevangenis gewandeld. De kamers waren hier heel groot. Voor de gevangenis stond de eerste ambulance: een soort van grote fiets!

Terug op de boot zijn we richting de monding van de Atlantische oceaan gevaren om dolfijnen te gaan spotten. Het was echt spannend! De boot wiebelde heen en weer en kantelde vaak bijna om. Onze gidsen zeiden ook dat dit wel kon gebeuren. Maar eind goed, al goed: we hebben de toch droog overleefd tot bij de dolfijnen. De dolfijnen spotten verliep heel vlot. Al direct hadden we er al enkele op het oog. Het duurde wel even voor we er eentje van dichterbij konden zien maar het was de moeite waard! De dieren zijn echt prachtig en zwommen steeds voorbij onze boot. Jammer dat ze niet wilden springen die dag maar  het blijft echt een moment om nooit meer te vergeten!

Na de dolfijnen zijn we even gestopt op een plantage genaamd ‘rust en werk’. Hier woonde ook onze gids. Het is een dorp waar ongeveer 300 mensen leven waarvan er 36 kinderen naar school gaan. Iedereen kent hier iedereen. Als je hier wilt wonen dan kan dat niet zomaar. Het bevolkingshoofd en de bevolking zelf moeten eerst toestemming geven of ze je er wel bij willen hebben. Dan moet je naar de plantage-eigenaar gaan om een huis te kopen want dat kan enkel bij hem. Je ziet ook door dit systeem dat de mensen echt om elkaar geven. Ze helpen elkaar als echte familie. Echt mooi om te zien. Ook hebben we bij Manojd enkele mango’s gegeten. Vers van de boom! Beter kan toch niet?! Ze waren echt heerlijk… Als afscheid kregen we een mango mee en een trosje bananen!

Hierna zijn we verder gevaren naar de volgende plantage waar we even een eetpauze hadden. Vanuit hier vertrokken we op tocht naar het moeras om kaaimannen te vangen! We stapten in een mini bootje en vaarden het moeras in onder de volle maan. Het hele concept deed me even denken alsof ik een reportage zat voor het programma ‘national geographic’. Echt zalig en zo onbeschrijfelijk! Het duurde niet lang of we hadden de eerste kaaiman al gevangen. Onze gids deed alsof allemaal niets was. Eén hand in het water, en hup, hij had een kaaiman vast. Ik mocht deze bij me op de schoot leggen terwijl we verder zochten naar andere kaaimannen. Uiteindelijk konden wij ook goed  mee zoeken. Als je met je zaklamp scheen zag je in het moeras rode ogen verschijnen. In volle enthousiasme riepen we dan ‘kaaiman’! Zo hebben we er nog twee gevangen, één grote en een baby. We zijn dan met onze boot vol kaaimannen terug gevaren richting het begin van het moeras om enkele foto’s te maken. Dit was echt ongelooflijk leuk om te doen! Ik vond het afscheid nemen van de kaaimannen veel te snel want het was echt dolle pret! Maar helaas, na enkele kliekjes hebben we de kaaimannen vrij gelaten en zijn we terug richting de plantage vertrokken. 

Met de boot zijn we terug gevaren naar de dichtstbijzijnde stop. Daarna mochten we meerijden in de auto van onze gids richting huis. Onderweg zijn we nog over de brug in Suriname gereden. Tijdens het afdalen zagen we allemaal lichtjes van de huizen branden. Een heel mooi moment om deze leuk dag af te sluiten!

Met de boot zijn we terug gevaren naar de dichtstbijzijnde stop. Daarna mochten we meerijden in de auto van onze gids richting huis. Onderweg zijn we nog over de brug in Suriname gereden. Tijdens het afdalen zagen we allemaal lichtjes van de huizen branden. Een heel mooi moment om deze leuk dag af te sluiten!

Nu, om even terug te komen op de raadsels… Hier zijn de antwoorden!

                 1.  Een ei noemt een ei omdat je nog niet weet of het een hij wordt of een zij!

                    2.  Tussen hemel en aarde ligt ‘en’. Droog eh ?!

Tot de volgende!

Stage in SU

Gisteren startte we onze stage weer in een nieuwe school. De kennismaking verliep heel vlot. Het was echt een vriendelijke directrice. Ze heeft ons direct een rondleiding gegeven in de verschillende klassen en ons laten kennismaken met de leerkrachten waar we de komende dagen bij mee participeren. De dag startte ook hier met een vlaggenparade. Dit is en gezamenlijk moment voor de school waarbij de vlag omhoog wordt gehesen. Het verschil hier met de vorige school was dat de kinderen hiervoor naar buiten in een rij moesten gaan staan en een liedje moesten zingen terwijl dit gedaan werd. Nadien volgde er een kort ochtendritueel met twee liedjes. Het waren wel heel lange liedjes die de kinderen moesten meezingen maar het lukte! Het ging over de ark van Noah J. Hierna mochten wij direct aan de slag. We hebben onze planning moeten aanpassen want de kinderen waren helemaal overdonderd. We hebben het verhaal dan gewoon verteld. Ook waren er enkele kinderen die tijdens het verhaal tranen in hun ogen kregen. Ze waren een beetje bang van de Gruffalo in het boek. Na het vertellen hebben we als verwerking een klassikale puzzel gedaan over de Gruffalo. Het verliep nog al druk. Toch was de leerkracht heel enthousiast en ons heel dankbaar dat we er waren. Het is zo leuk dat de mensen ons dankbaar zijn voor de kleine dingen die we telkens in de scholen doen J!

Na onze activiteit was het plas – drink en – eetmoment aangebroken. Dit verliep heel druk. Er zat geen structuur in. Maar hoe dan ook, op hun manier lukt het ook. Om tien uur startte de les weer. We hebben een les gevolgd aan de hand van een leergesprek. Bij ons noemt dit een kringsgesprek. Het leergesprek ging over ‘het gezin’ en werd ondersteund met een praatplaat. Ze leerden die dag twee nieuwe begrippen: ‘het gezien’ en ‘de ouders’. De manier van lesgeven vind ik echt vermoeiend. Ik vind het soms heel moeilijk om er bij te kunnen blijven met mijn aandacht. Dit geld ook voor de kinderen. Alles wordt steeds gewoon herhaald. De juf zegt zeker tien keer hetzelfde en de kinderen zeggen dit na. Nadien mag er telkens één kind naar voren komen en mogen ze hun gezin voorstellen.  De begrippen weden steeds herhaald. De kinderen waren  ook helemaal niet geconcentreerd. Ze liepen rond, ze babbelden onderling, ze zaten op hun stoel, onder hun stoel, hingen aan hun stoel en noem maar op…

Verder was deze school heel verschillend qua indeling en materiaal ten opzichte van de andere. De klas waar we nu stonden had geen hoeken, het was meer één open ruimte. Ook het materiaal in deze klas was veel beperkter. De tafels werden hier ook gekenmerkt met een kleur zoals in de vorige school. Dit is wel handig. Je kan zo de groepjes duidelijk benoemen als je ze een opdracht wilt geven. De interactie tussen de leerkracht en de leerling is hier heel oppervlakkig. Het wordt bijna niet gedaan.

Vandaag was het al de laatste dag een dag op de stageschool. We mochten vandaag bij de 5-jarigen het boek vertellen. Het was echt heel leuk om te doen. Dit is de eerste keer dat ik met een voldaan gevoel naar huis ging. We startte de dag weer met een vlaggenparade.. Hierna volgde een heel kort ochtendritueel en daarna mochten wij aan de slag. De kinderen waren echt gefascineerd en gingen helemaal op in het verhaal. Wat ook leuk was, was dat de kinderen het verhaal nadien goed konden na vertellen. Ze snapten goed wat er gebeurd was en konden ook alle dieren benoemen. Je merkt dat er een groot verschil is tussen de 4 en de 5 jarigen. Na het verhaal zijn we gestart met de verwerking. We hadden deze aangepast omdat gisteren deze wat druk verliep. Vandaag hadden we een bewegingsspel voorzien, een variant op ‘zakdoek leggen’. Dit verliep heel goed. De kinderen deden wat er van hun verwacht werd. Ze hadden het spel ook direct door en beleefden er heel veel plezier in. 

Dagen zoals deze maken me echt gelukkig! Kinderen zien genieten = zelf genieten!

White beach :)

Hier ben ik weer! En ik heb net een onvergetelijke fietstocht achter de rug. Voor degene die me kennen weten dat fietsen niet mijn ding is. Er gebeurd altijd wel iets als ik in combinatie ben met een fiets. Maar je leest het goed! Gisteren zijn we naar white beach vertrokken met de fiets. Na veel wikken en wegen ben ik de uitdaging toch aangegaan. Dappere toch?! De meeste mensen hier verklaarden ons dan ook voor gek want white beach ligt helemaal niet naast de deur. Sterker nog, het ligt niet eens de buurt. Om er te geraken hebben we ongeveer 30 kilometer moeten fietsen. Het was echt de moeite! Ik vond het fietsen heel leuk. We hebben alles op het gemak gedaan en regelmatig een pauze genomen. Het leek ongeveer op een kroegentocht maar dan bij plaatselijke supermarkten. Zalig dus…

Eenmaal aangekomen, heel onverwacht want plots was het er - en zonder vallen en botsen-  je leest het weer goed, hadden we een hutje  aan het strand geregeld.  De hutjes staan er lekker knus bij elkaar met een zicht op het water. Beter kan niet! Na het weg zetten van onze zakken is iedereen direct in bikini gekropen om lekker een afkoelende plons te nemen in het water. Zo kwamen we ook tot de conclusie dat het water niet zout maar ook niet zoet was. Waar die smaakpapillen toch niet goed voor zijn! Na onze waterplons zijn we heerlijk gaan zonnen in de zon. Jammer genoeg  niet met het juiste effect want een deel van mijn lichaam is nu bruin, wit en rood. Hopelijk gaat dat rode gedeeltelijk rap weg. Nadien zijn we ook iets lekker gaan drinken in een plaatselijk bar aan het strand. Ik heb voor de eerste keer uit een kokosnoot gedronken! Heerlijk en het zag er heel tropisch uit!

Hanne en ik die uit een kokosnoot drinken :)!

Nadien hebben we ons hutje geïnstalleerd en eten besteld. Ik heb voor het eerst mijn hangmat zelf kunnen knopen! Ik heb het goed gedaan want hij is gelukkige niet doorgezakt. Het eten was trouwens heel lekker en ook gezellig. Met onze handdoeken op het strand, in de vorm van een kring, hebben we gezellig gegeten terwijl het stilaan donker werd.  ’S Avonds was er weer een sterrenhemel waar we met zijn allen gezellig onder hebben gelegen tot we moe werden en in onze hangmat zijn gekropen. Het leven kan niet beter zijn, toch ?!

Ook hebben we vrijdag echte Surinaamse klederdracht mogen dragen. Je kon kiezen tussen verschillende stammen. Ik was een indiaan :) Dit was het resultaat!

No spang!

No Spang, hier ben ik alweer. Wel wat later als verwacht! Ik heb de smaak van het Surinaams leven soms al goed te pakken. Alles dus op het gemak ;).

Zaterdag zijn we vertrokken richting Nickerie en Bigi Pan, onze eerste trip! Het was echt een ongelofelijke leuke trip! We zijn vertrokken om 8u00, in plaats van 7u30, richting Nickerie. Zo gaat dat hier. Alles op het gemak. Nogmaals: no spang! Tijdens de busrit heeft Hendrick onze gids ons heel veel verteld over de huizen, de plaatsen, de omgeving de natuur, de mensen,… die we onderweg tegen kwamen. Een bron vol informatie was Hendrick en hij deelde deze met plezier aan ons. Zo heb je hier de P – huizen. Dit zijn grote huizen in Suriname, de huizen van de rijke. Ze noemen dit P – huizen omdat het Paleizen zijn en omdat ze het huis misschien hebben kunnen zetten door de handel in Poeder ( coke dus ). Misschien was het ook een flauw mopje van onze gids maar er heerst denk ik wel een lichte waarheid in. Verder hebben we het ook gehad over kippen. Zo heb je de kip, die op het land loopt, die wij dus ook kennen. Maar je hebt ook nog de waterkip en de boomkip. De waterkip is blijkbaar de kaaiman. Ze noemen deze de waterkip omdat hij naar kip smaakt maar in het water leeft. Voor de boomkip geldt dezelfde regel maar dit is geen kaaiman maar een leguaan. Conclusie: eigenlijk zou een kip hier een landkip moeten noemen, toch? Ahja, want hij leeft op land! Maar dat laten we even achterwege ;). Vooral van de leguaan had ik niet gedacht dat deze werd opgegeten. Wie weet ga ik binnenkort ook wel eens van deze drie kippen eten. Dit hopelijk dan onbewust!

Ondertussen hadden we ook een plaatselijk marktje bezocht. Het was echt mooi om te zien. Het fruit en de groenten fleurde de grijzige markt zo op. Ook de verkopers weten waar ze mee bezig zijn. We hebben echt goed gelachen samen met de mensen en hun overtuigende verkooptechniek. Het werkte bijna ;)! Al goed dat ze het zelf grappig vonden. Ze konden natuurlijk maar proberen he!

Na enkele pauzes en na een lange rit, die ik als enige al wakker heb beleefd, zijn we aangekomen in Nickerie. Vanaf hier zijn we verder met een boot gevaren naar het Bigi Pan meer. Dit heeft wel even geduurd. Onze gids in de boot was zeer enthousiast in het spotten van kaaimannen. Ik ook in het begin maar na enkele uren wou ik liever mijn hangmat al uithangen in ons huisje op het meer. Helaas voor onze gids ( met zijn groot doorzettingsvermogen ) zijn we aangekomen aan ons huisje op het water zonder het zien van een kaaiman. Hier hebben we trouwens direct onze hangmat omhoog gehangen en een stevige maaltijd gegeten. Nadien zijn we op verkenning gegaan, niet dat het zo groot was, maar het was wel even wennen. Het was letterlijk ‘back to basics’.   Echt heel leuk. Het huisje zag er niet uit. Het was echt verouderd maar het had echt zijn charmes. Zo moesten we om naar het toilet te gaan een emmer in het meer gooien om zo het water mee te nemen om de toilet door te spoelen!

’S Avonds zijn er 3 personen nog eens op tocht mogen gaan om kaaimannen te spotten. Ongeduldig wachtte iedereen af of we er nu eentje zouden gaan zien. In de tussen tijd hebben we genoten van het uitzicht op de sterrenhemel met een glaasje rum. De sterrenhemel was echt onbeschrijfelijk. Je zag er zoveel sterren. We hebben de poolster, de kleine beer en de grote beer gezien. Het is jammer dat we dit niet op foto konden vastleggen want het was echt ontroerend mooi. Om 12 uur kwamen de mensen die de kaaimannen waren gaan spotten terug aan. Helaas pindakaas! Ze hadden geen kaaiman gevonden... Toch een pluim voor onze gids want hij heeft echt heel hard zijn best gedaan!

De volgende ochtend zijn we gestart met een verrukkelijk ontbijt. Zo konden we er weer tegenaan want de volgende activiteit lag al op de loer, het modderbaden! Na een eindje varen mochten we met zijn allen het water in om een modderbad te nemen. Dit is na het schijnt goed voor de huid. Buiten een stevig moddergevecht hebben we ook nog een cocktail in de modder gedronken. Echt een grappig zicht! Hierna zijn we terug gekeerd en hebben we stilaan afscheid genomen van ons oud krottig maar super gezellig primitief huisje.

Terug aan land stond er ons weer een lange busrit te wachten. En wat gebeurde er... Na 2 dagen zoeken achter kaaimannen liggen ze natuurlijk tijdens onze busrit uitgebreid in de zon aan de kant van het water. Typisch! Maar zo hebben we er uiteindelijk toch nog eentje gezien. Eind goed al goed zeker?! Het was in ieder geval een super leuke trip! Het is moeilijk om alles te omschrijven maar het was echt prachtig. Ik werd echt stil van hoe prachtig de natuur wel niet is. Het is niet te omschrijven... Hieronder zie je enkele sfeerbeelden :)

Ondertussen heb ik vandaag ook de eerste keer een verhaal mogen aanbrengen bij de kindjes in onze eerste stage school. Heel leuk was het! De klassen vallen in deze school heel goed mee! Ze hebben best veel materiaal in de klassen. Ook zijn er veel gelijkenissen in de klassen bij ons en de klassen hier. Het grootste verschil wat me opgevallen is dat de leerkrachten veel discipline eisen van de kinderen en de manier van lesgeven. Voor de rest valt het allemaal heel goed mee maar ik denk dat het confronterende stuk nog moet komen. We zaten hier namelijk echt wel in een goede school. Zo hadden zei zelfs kraampjes waar je tijdens elke pauze eten kon halen. Daar heb ik dus gretig gebruik van gemaakt! Ik kijk al uit naar volgende week. Benieuwd wat de volgende school ons gaat bieden.

Vandaag gaan we het allemaal rustig aan doen. We gaan nog eens uit eten, smullen van een plaatselijk gerecht: Indisch - Surinaams eten. Of het gesmaakt gaat hebben laat ik jullie weten bij de volgende up-date! Die hopelijk iets sneller in aantocht is ;).

Dikke zoenen!

Ready to salsa...

Ja hoor! We hebben onze eerste salsa les achter de rug! En het is echt super leuk om te doen! De dansleraar is echt geweldig! Wat een enthousiasme straalt die mens uit. Het maakt je gewoon super vrolijk! We hebben al enkele pasjes geleerd zoals de basisstap. De andere namen van de pasjes ben ik helaas al weer vergeten omdat gewoon heel overweldigend was. Ook moesten we op het einde met een doorschuifsysteem dansen met een partner. Ik voelde me eerst heel ongemakkelijk maar je merkt dat ze het hier gewoon zijn. Het is gewoon genieten en heel veel lachen! Zeker als je op de voeten van je partner staat, oeps!

Morgen trekken we op uitstap, onze eerste trip! We gaan Bigi Pan en Nickerie. Het is een tweedaagse trip en we vertrekken morgenvroeg om 7u30! Op zaterdag stoppen we bij Saramacca, Coppename, Coronie en Wageningen. Hier worden we telkens begeleid door een gids en krijgen we uitleg over de gebeurtenissen over deze plaatsen. Na deze stops komen we aan in Nickerie waar we en grote markt gaan bezoeken. Na de markt gaan we verder naar een Hindi tempel. Deze gaan we bezoeken met de nodige uitleg van de gidsen. Tussendoor wordt er natuurlijk ook uitgebreid gegeten. Hopelijk krijgen we enkele specialiteiten van deze streek. Na de tempel gaan we verder met een boot. Vanuit het Nickerie rivier varen we door naar het Bigipan meer. Hier is ook onze slaapplaats. Ja hoor, we gaan slapen in een huis op het water met een prachtige sterrenhemel ’s nachts en een geweldige zonsopgang in de ochtend! Kan het nog beter ?! Tijdens de boottocht naar onze slaapplaats gaan we allerlei vogels spotten. Eenmaal aangekomen gaan we vissen en ‘s nachts kaaimannen spotten! Klinkt zo spannend! Ik heb er alvast zin in! De vissen die we gaan vangen moeten we ook zelf klaarmaken als avondmaal. Hopelijk ga ik dit durven…

Op de tweede dag doen we het rustiger aan. We gaan dan met de boot in het moerasgebied varen op zoek naar Rode-Ibissen. Nadien moeten we terug alles inpakken en vertrekken we weer richting Paramaribo. Normaal komen we om 18u30 aan maar dat loopt vaak wel uit. In ieder geval ik sta te springen om te vertrekken!

Tot maandag ;)

Vol op in de voorbereiding

Ja hoor. Ook hier wordt er gewerkt… maar dan wel op een rustig tempo en het zonnetje op de achtergrond. Jullie weten het ondertussen alles gaat hier op het gemak, ‘No spang’! Dus wij doen dat ook.

De afgelopen dagen hebben we vooral in de voorbereiding gezeten voor onze stage. Deze start maandag, spannend! We moeten de kinderen aanmoedigen tot lezen en hun hiermee laten kennismaken op verschillende creatieve manieren. Hiervoor krijgen we ongeveer één uur de tijd. Elke week starten we in een nieuwe school. We planten letterlijk het zaadje in deze scholen. We hopen dat deze na ons bezoek gaat groeien tot een interesse en een plezier in het lezen en het omgaan met boeken. We mogen ook met zijn drietjes in de klassen staan. Echt leuk! Voorlopig verlopen de voorbereidingen vlot. We hebben al enkele boeken uitgewerkt en de knutselwerkjes worden afgewerkt. Het ziet er al heel leuk uit! Ik denk wel dat het onderwijs hier heel confronterend gaat zijn. Maar we zien wel! Ik kijk er alvast naar uit.

Ook hebben we gisteren voor het eerst een gerecht van hier gegeten in het eettentje ‘Warung Pawiro’. Om daar te geraken hebben we een taxi moeten nemen. Niets speciaals want dat doen we altijd…

…Maar deze rit was echt een rit from hell! De taxi chauffeur was echt niet oplettend. Niet alleen had hij kei harde Surinaamse hiphop muziek opstaan, met een bijhorend videoclipje met halfnaakte vrouwen, hij danste er ook nog op los achter zijn stuur met linkse en rechtse groovy moves. Door deze afleiding zijn we met auto en bijhorende passagiers over een drempel heen gevlogen! Echt niet te doen. Ik heb nog altijd last van mijn rug. Al goed kent Line ( danktij haar papa ) enkele goede stretch bewegingen voor de onderrug die ik kan uitvoeren zodat de pijn wat minder is. Maar goed, dat ter zijde.

We hebben in dat eettentje Javaans gegeten. Javaans eten is bami, nasi, loempie, kippen saté’s,… het klinkt als chinees in de oren maar het is toch heel anders in de mond. Het is vooral heel pikant en ook wel vettig! Na het eten stond mijn mond lichtjes in vlam maar het heeft wel echt gesmaakt! Ik had een kinderbami gegeten zonder kip, een bakabana en een kippen saté met pindasaus. Een bakabana is een banaan die ingewikkeld is in een soort deeg. Dit wordt dan gefrituurd en geserveerd met of zonder pindasaus. Echt een aanrader!

Na het eten zijn we nog iets gaan drinken met de collega’s van Stichting Projekten in ‘het vat’. Hier heb ik genoten van een fris parbo biertje ( een typisch bier van hier ) en een Makoesa sapje. We zijn niet lang gebleven want we waren best wel moe. Eens goed slapen kan wonderen doen want vanavond vliegen we er weer in. Onze eerste salsa lessen gaan van start! Ik ben benieuwd of al dat voeten en draaiwerk wel goed gaat komen J!

Verder hebben we niet meer zoveel van de omgeving gezien. Het is nog wat wennen aan het pendelen tussen de huisvestiging en Stichting Projekten. Dit weekend gaan we op trip! Daar vertel ik morgen wel meer over. Zo meteen gaan we waarschijnlijk naar enkele winkels zien maar eerst naar de vreemdelingdienst. Hopelijk gaat al het papierwerk nu in orde komen!

Duim alvast! Want dit is al poging 3 J…

Ohja! We hebben manneke pis in het Surinaams gezien! Flauw mopje... Echt vreemd eigenlijk. Er stond een klein kindje vanuit het bovenste raampje gewoon naar buiten te plassen… Zo een dingen zullen we wel nog tegen komen.

Tot de volgende !

Fietsproblemen in SU

Fietsen is een kunst op zich. Voor mij is dit al moeilijk in België maar hier in Suriname is fietsen echt een kunst op zich. Mijn fiets is ook veel te groot. Een trapje om op te stappen zou super handig zijn. Stefanie rijd elke dag achter me aan om ervoor te zorgen dat ze kan ingrijpen als ik val :). Het probleem van een te grote fiets te hanteren is niet het enige. Het is ook zo verwarrend om aan de juiste kant van de baan te fietsen aangezien het verkeer hier omgekeerd als bij ons. Daar komt nog bij dat er geen fietspaden zijn en je dus gewoon langst de auto's op de smalle banen moet fietsen. Met als gevolg... ik ben tegen een auto gereden. Niet ernstig maar met mijn stuur en elleboog. Ik was super bang dat de man in de auto mij ging aanspreken en ja hoor...

... de man in de auto stopte langst me terwijl ik verder probeerde te fietsen. Mijn hart bonkte super hard omdat ik dacht dat hij me wel een preek zou geven. Al geluk was het enige wat hij zei: 'Heb je je pijn gedaan? Fijne dag nog!' Zalig toch?! De mensen zijn hier echt zo positief! Niet te doen!

Vandaag hebben we ook de eerste stappen richting de voorbereiding van het kinderboekenfestival gezet. Ik kijk er enorm naar uit! Het is wel heel verschillend van hier het onderwijs. Een memorie spelen zij aan het bord. De kinderen zitten op de banken en de leerkracht draait de pictogrammen om die de kinderen aanwijzen. Ik ben benieuwd wat we gaan zien volgende week want dan sta ik al in een klasje! Spannend!

Verder geef ik jullie ook al enkele Surinaamse woorden:

A bun –  oke, dan

Ai boy, sa’e psa – wat gebeurd er?

Ay kir mi – krijg nou wat

So – oh, goh

Mi gudu – schatje / lieverd

Nospang - op het gemak 

Tot de volgende ;)

Let it rain...

YES WE DO!

We zitten nu ongeveer halverwege de dag en het was al fan-tas-tisch! De dag startte met een lekker ontbijt en heel veel regen. Geweldig hoe het hier regent. Korte maar krachtige regenvlagen. Hierna zijn we samen met Kenneth, onze conciërge, rondgetrokken op onze fiets doorheen Paramaribo. We zijn eerst gaan kijken hoe we morgen het beste naar onze stageplaats kunnen rijden. Heel erg spannend maar het zal ons zeker wel lukken. Nadien hebben we enkele dingen ontdekt in Paramaribo. Het is hier echt mooi! De palmbomen, de huizen, de oude gebouwen, het water... één voor één is het steeds prachtig. Ondertussen ben ik ook al gebruind, joepie :) en sta ik vol met muggenbeten, dat is minder maar we blijven genieten!

Voor de rest ga ik vandaag niet meer veel doen. Misschien gaan we nog langst de palmbomentuin maar ik ga nu hangen in de hangmat! Vanavond gaan we voor de eerste keer een typisch gerecht van hier eten. Ik kijk er naar uit!

Ge-wel-dig

In één woord: zalig! 

Niet te geloven wat je hier allemaal ziet. Stilaan leren we onze weg hier kennen in Paramaribo. Gisteren zijn we voor de eerste keer gaan kennis maken met de mensen van Stichting Projecten, de organisatie waar we mee samen werken tijdens onze stage. Maandag gaan we al aan de slag met het bedenken wat we gaan en hoe we het gaan aanpakken. Spannend! Benieuwd hoe het allemaal gaat uitdraaien!

Ook hebben we al veel rondgereden met de taxi omdat we de weg hier nog niet kennen. Zot wat je hier allemaal ziet. Aan de rode lichten tellen ze af hoelang het nog gaat duren eer het groen wordt en de huizen verschillen enorm. Regelmatig zie je een krot van een huisje langst een gigantische villa staan. Op straat lopen ook veel straathonden. Pijnlijk was om te zien hoe iemand een steen probeerde te gooien naar een hond om deze weg te jagen. Maar zo gaat dat hier... Ook de omgang in het verkeer is niet te doen. Ik ben blij dat ik hier niet moet rijden want ik zou niet ver geraakt zijn.

De mensen zijn hier ook super vriendelijk! Geweldig gewoon.Alles wordt opgelost met humor. Daar kunnen wij nog iets van leren! Ook de studenten in ons verblijf zijn heel vriendelijk. Gisteren zijn we samen gaan uit eten. Lekker! Uitgaan zat er nog niet in. Eerst even in het ritme komen.

Ook het aanpassen aan de kakkerlakken in mijn kamer verloopt nog niet zo vlot. Het lijkt alsof ik net terug ben aangekomen. Mijn kasten zijn volledig leeg en mijn koffer weer propvol. Vandaag gaan we bekijken wat we kunnen doen want waarschijnlijk zit ik opgescheept met een familie kakkerlakken die een nestje hebben gebouwd in of rond mijn kast.

Volgende weekend plannen we onze eerste uitstap. We hebben heel veel dingen op onze lijst staan die we zeker willen doen! Spannend wat het eerste gaat worden! Ik heb er alvast heel veel zin in!

Vandaag gaan we het rustig aan doen. Genieten van het mooie weer, hangen in het zwembad en de hangmat,... Ik heb mijn eerste regenvlaag gemist! Deze duurde blijkbaar 2 seconden! Hopelijk komt er nog een volgende. Wat afkoeling kan ik hier altijd wel gebruiken :)!

Zonnige groetjes en tot de volgende!

We zijn gestart!

Goed aangekomen! Zelfs met de vertragingen was het een aangename reis. Wel een lange en vermoeiende! Het is hier om 18u al donker en om 4u snachts word het al licht! Om ongeveer 23u ( voor jullie 4u later ) zijn we aangekomen aan onze huisvestiging. Een leuk gezellig kamertje. Mijn eerste en zelfs tweede confrontatie met een super grote kakkerlak heb ik achter de rug.
De derde ( hopelijk laatste keer ) probeer ik er een foto van te maken en als ik niet te hard schrik!

Het is er wel een groot verschil. Vandaag gaan we de eerste stappen door Paramaribo zetten. Dan komt de echte eerste indruk! Spannend!

Tot dan ;)!

Here we go...

De laatste dag in België gaat in. De laatste keer dat ik vanuit hier post... 
Het is bijna zo ver! Morgen om 11u45 stijgen we op. Om 17u00 ( ongeveer 22u in België ) komen we aan in Suriname en start ons avontuur. Ik ben benieuwd waar we terecht gaan komen!

Voor degene die willen kunnen me ook een kaartje sturen op het onderstaand adres!
Mozartstraat 118
Tourtonne 3
Paramaribo

Tot de volgende!
Maar dan vanuit Suriname ;)!