Ja hoor, hier wordt ook gewerkt :)!

Gisteren was het zo ver. Ik startte de dag met een buik vol zenuwen. We startte vandaag met onze eerste workshop waarop er in de komende weken nog enkele andere workshops op aansluiten. Het was niet die workshop waar ik de kriebels van kreeg maar wel het feit dat wij deze moesten geven. Voor mij persoonlijk een uitdaging! De workshops die we geven zijn voor de studenten kinderopvang die mee werken aan het kinderboekenfestival. Door de workshops die wij gaan geven moeten zij de boeken, die op het kinderboekenfestival worden verteld, gaan uitwerken vanuit drie belangrijk punten: de aanpak, het aangaan van een gesprek en een verwerking. Deze drie punten worden uiteindelijk stands op het kinderboekenfestival. Wij moeten er voor zorgen dat deze op een leuke manier worden aangepakt en ingericht worden met de hulp van ons groepje dat we doorheen heel deze periode gaan begeleiden en ondersteunen.

Voor dat de workshop van start ging moesten we nog enkele dingen in orde maken, zoals onze contracten voor school, een boek afdrukken, een poster afdrukken en noem maar op. Door de drukte was het al gauw negen uur en dat wilde zeggen: tijd om te vertrekken! Om tien uur kwamen we in de school aan waar enkele studenten al op ons stonden te wachten. Terwijl zij plaats namen hebben wij al onze spullen al klaargezet. Om tien uur stipt, jaja volgens de planning – een hele uitdaging hier, zijn we gestart. We hebben eerst de studenten informatie gegeven over het thema welzijn waar het kinderboekenfestival al drie jaar mee aan de slag is. Elk jaar verdiep zij zich in één bepaald stukje opbouwend tot het laatste jaar, dit jaar dus.

Na de uitleg gingen we over tot een stukje praktijk. De studenten werden in groepjes gezet en kregen de kans om de drie reeksen eens te bekijken door middel van een doorschuifsysteem. Hieruit bleek dat de reeks ‘de mooiste vis van de zee’ en de reeks ‘de dieren van Suriname’ heel erg in aantrek waren. Ik kreeg al een beetje schrik want mijn reeks was Amaisa en deze had geen aantrek. Toch moesten de studenten verdeeld worden in groepjes van vijf bij elke reeks. Via een kort spelletjes, op aanraden van onze begeleider want wij vonden er geen, werden de groepen verdeeld.

Toen de groepjes verdeeld waren konden we aan de slag gaan. We hebben dan de drie punten eens besproken en voorbeelden gegeven. Het zijn wel fijne meisjes om mee samen te zitten. Ik merkte wel dat je de woorden vaak uit hun mond moest sleuren. Als ik vroeg naar mogelijkheden om een boek leuk aan te brengen dan zeiden ze in het begin vooral ‘het mag niet saai zijn’. Als ik dan vroeg hoe je het dan kan vertellen zonder dat het saai is zeiden ze ‘het mag gewoon niet saai zijn’. Door blijven vragen is dus de aanpak hier want uiteindelijk hadden ze wel ideeën. Ook hebben we ze meteen huiswerk meegegeven. Tegen volgende week moeten ze bij elk boek al een aanpak voorzien, een gesprek opgesteld hebben en een verwerking kunnen voorleggen. Ik ben razend benieuwd wat de inbreng gaat zijn want er is nog veel werk. Eind februari is het festival er al en we starten nu pas. Actie dus!

Vandaag stonden we ook in een nieuwe stageschool. Het was ook ineens onze laatste dag want we hebben de vier klassen op één dag gedaan. Laten we zeggen, het was echt een hele productieve dag! Het eerste deel van de dag hebben we in de twee klassen bij de 4-jarigen gestaan en in het tweede deel van de dag bij de 5-jarigen. We hebben hier het boek ‘een boek’ aangebracht. Het boek is echt een aanrader. De kinderen deden hier zo goed mee! Ik had eerst wat schrik omdat dit boek vooral een doe-boek is. Aangezien interactie hier niet veel wordt gedaan wist ik niet hoe het zou uitdraaien. En hoe is het uitgedraaid? Tot de leukste stagedag in mijn verblijf hier! Ze gingen helemaal op in het boek en hingen heel het boek door aan je lippen. Een moment om nooit te vergeten. Het was en hele leuke school met hele leuke klassen en toffe kinderen. Jammer dat het vandaag al weer gedaan is.

Als afsluiter hebben we nog een zelf ontworpen poster achtergelaten aan de school als aandenken aan ons. Dit doen we vanaf nu altijd. Leuk toch?!