Sipaliwini countdown!

Het komt steeds dichterbij… Binnen zeven dagen start het kinderboekenfestival in Sipaliwini. En hoe dichter het ook steeds bij komt, de mensen op de stichting tellen niet graag af maar tellen er eerder graag een aantal dagen bij op. Kwestie van een tijdstekort?! Er moet nog ongelooflijk veel werk verzet worden. Zo moeten de boten voor het vervoer van de kinderen nog geregeld worden, de T-shirts die de studenten en de begeleiding moeten dragen moeten nog geregeld worden ( ik krijg trouwens een rode en een groene als er niks fout loopt ), de stands moeten nog geregeld worden, de studenten moeten nog horen of ze werkelijk een stand moeten uitwerken, en echt… er is nog een hele lange waslijst van “dingen die zeker deze week nog moeten gebeuren” die kan volgen! Het is echt niet makkelijk werken zo. Iedereen heeft geen tijd en heeft veel te veel te doen. Wij fladderen hier zo wat tussen en hebben zo onze eigen zorgen. Zo moeten wij ervoor zorgen dat onze studenten klaar gestoomd zijn om aan de slag te gaan op het kinderboekenfestival en dat onze drie stands aantrekkelijk gemaakt worden door onze creativiteit met zo beperkt mogelijk materiaal. 

Amaisa.
Het personage uit de boeken die
mijn studenten moeten uitwerken op het kinderboekenfestival.

Niet makkelijk hoor al is er zeker al vooruitgang geboekt. Vandaag hadden we nog twee uur om met hun aan de slag te gaan. Na één uur over de praktische zaken te hebben, hebben we nog één uur kunnen oefenen voor de activiteiten die zij gaan moeten uitvoeren over zeven dagen. Ik ben razend benieuwd hoe alles gaat verlopen. Het word sowieso een groot avontuur zowel voor de uitvoering als voor de dagen die we daar verblijven. We gaan back to basics…

… En over back to basics gesproken. 

Dit weekend zijn we naar Isadou geweest. Isadou is een vakantieoord, een eiland vlakbij Sipaliwini waar we volgende week naartoe gaan. Na een bootrit van een halfuur in de zalige zon kwamen we aan de roze trappen die Isadou kenmerken. Isadou betekent trouwens ook “wees welkom” en dat voelden we direct. Vol verbazing wandelde we elk ons hutje binnen en zagen we dat we dit weekend in een bed gingen slapen. En niet zomaar een bed hoor, een tweepersoonsbed nog wel! Ons hutje was zelfs voorzien van een eigen toilet en douche. Het kan niet beter toch?! Al genietend zijn we die dag gaan baden in een natuurlijk bubbelbad. Ja hoor, je leest het goed. Door de stromingen ontstonden er kleine watervallen dat hetzelfde effect geven als een bubbelbad. Genieten… Hieronder enkele uitzichten van Isadou.

Een boomkip ( leguaan ). Dit word hier gegeten.

Het tweepersoonsbed.

Ons hutje met als verstopt huisnummer 'drie'.

De roze trappen van Isadou.

Een uitzicht van op Isadou.

Een uitzicht vanuit het terras van Isadou.                         

De volgende dag hebben we kennis gemaakt met onzer gids van dienst namelijk Doru. Samen met hem zijn we vertrokken richting drie dorpen: Gunsi, Ladouni en New Aurora. Het  lijkt echt ongelooflijk het eerste zicht… De mensen leven hier heel primitief. Ik was een beetje jaloers. Het had echt zijn charmes. Elk dorpje was één gemeenschap, iedereen deed alles samen, iedereen kende elkaar, iedereen zorgde voor elkaar en alles werd gehaald uit de natuur. Het is echt mooi om te zien hoe rijk deze mensen eigenlijk leven met zo weinig materiaal. Ze zijn hier de gelukkigste mensen op aarde! Het was wel jammer dat we geen foto’s mochten nemen van de mensen maar gelukkig wel van het uitzicht. De mensen geloven hier dat als er een foto van hun wordt getrokken dat dit hun ziel aantast. Gek eh?! Ook hebben de meeste dorpen een soort poort in hun dorp staan. Deze poort dient om de boze geesten buiten het dorp te houden. De poort wordt zo hoog mogelijk gebouwd zodat de geesten er niet doorgeraken. Willen ze dit wel, dan moeten ze zich bukken en dat is schadelijk voor hun. Ook hebben we kennisgemaakt met de kalabasvrucht. Deze vrucht groeit aan de boom en is ook gekend bij ons als de “seki seki”, de befaamde sambaballen.

De poort die de boze geesten moet tegen houden.
Om het dorp binnen te gaan moeten de mannen rechts door de poort.
De vrouwen links.

De kalabasvrucht.

We zijn ook even een stapje gaan zetten in het regenwoud. Hoe meer ik hier in vertoef, hoe meer mooie dingen ik steeds ontdek. Van de natuur hier kan je werkelijk niet genoeg van krijgen. Zo hebben we die dag ook de kans gekregen om kennis te maken met de viagraboom. Onze gids heeft voor elk van ons een stukje van de boom afgekapt om het testen. Het smaakte echt vreselijk. De smaak bleef echt in je mond zitten. Of het werkte? Wie weet… Onderweg zijn we nog enkele dingen tegen gekomen. Hieronder een rondleiding in het regenwoud.

Een creatieve oplossing voor een paraplu.

De awara vrucht. Dit is een natuurlijke zoete kauwgum.

De viagraboom.

Een paddenstoel in de vorm van een bekertje.

De schildpadlianen in het regenwoud. Zeker de moeite!

Een boomstam waaruit een boot wordt gemaakt.
Dit wordt gedaan door de boot op een bepaalde temperatuur te verbranden.
Hierdoor zet het hout uit waardoor ze de kans krijgen
om er balken tussen te steken waardoor de boom verbreed.

De mannelijke (zwarte) en vrouwelijk  (witte ) brandrups.
Deze zijn zeer gevaarlijk. Je mag ze niet aanraken.

PS: Eline, Stefanie en Gert... Als afronding van mijn blog nog eens een dikke merci voor het leuke kaartje in de mooie wintersfeer. Ik ben stiekem een beetje jaloers!

I miss you!