Rachel in Suriname: Wat een avontuur!

Het afgelopen weekend was weer een onbeschrijfelijk weekend! De dag startte al vroeg. Om 8uur stipt waren we vertrokken richting Brownsberg. De eerste stop maakte we aan de bauxierfabriek, ook wel de aluimfabriek genoemd, waar er aluminium gemaakt wordt. We hebben hier ook ontbeten. De keuze was een broodje kaas of een broodje ongeboren kip, Surinaamse humor: ei dus :)

Met onze buik vol en voldaan zijn we doorgereden naar het eerste avontuur: berg en dal. Hier kregen we de kans om op 35 meter hoogte het uitzicht te bewonderen via een kabelbaan. Een hele opgave hoor, het afremmen hadden we volledig zelf in de hand! Maar wees gerust, dit hebben we eerst mogen oefenen en na de eliminatieronde, waar iedereen voor door was, waren we klaar om te vertrekken. Na een korte wandeling was het dan zo ver. Eén voor één vlogen we door de bossen en over het meer. Het was echt een zalig gevoel om alles te kunnen bekijken vanuit zo’n hoogte. Het valt echt niet te omschrijven! Er was wel een technisch probleem. Door het gewicht aan mijn heupen zakte mijn broek af, met als gevolg dat ik die dag ‘Rachel broek zak’ was. Het typeert me weer en de gidsen vonden het hylarisch. Terwijl wij hoog in de lucht hingen is de andere groep gaan rond kijken naar de bezienswaardigheden van berg en dal op de vlakke grond. Zij zijn een dorpje gaan bezoeken waarvan de huizen afstammen van de vroegere slaven. Heel mooi was het! Ook hebben ze vooral van het uitzicht kunnen genieten. Zo was Stefanie foto’s aan het maken aan de rivier tot het verhaal plots een spannende wending kreeg. Er zat namelijk een anaconda, een slang van 5,7 meter lang. Was ik blij dat ik hoog in de lucht hing!

Na een stevig middagmaal zijn we doorgereden naar onze eindbestemming: Brownsberg. We moesten nog 1,5 uur rijden toen we aan de voet van de berg stonden met ons busje. Ik dacht dat we zouden uitstappen… maar nee hoor! Met bus en al zijn we de Brownsberg opgereden. Het was echt een spannende rit naast de afgrond. Op een gegeven moment kantelde de bus ook bijna de afgrond in. Iedereen moest leunen naar de linkerkant van de bus! Op dat moment besef je het helemaal niet dat er werkelijk iets kan gebeuren. Iedereen lachte en deed gewoon mee. Het was het spannendste wat ik tot nu toe heb meegemaakt! Goed en wel zijn we toch op de top van Brownsberg aangekomen. Na het installeren van onze spullen zijn we direct het regenwoud ingelopen. We hebben hier een tocht afgelegd naar de Leovallen. Onderweg zijn we de tunnel van John Brown tegengekomen. Naar hem is de berg ook genoemd. Ook de telefoonboom was een leuke stop in het regenwoud. Deze boom heeft als functie om op te slaan als je in nood bent of als je verdwaald bent. Je kan je niet voorstellen hoeveel geluid een boom kan produceren! Verder zijn we ook enkele gifkikkers tegengekomen. Als je deze in je hand houdt dan voelt hij een halve dag verlamd aan. Ongelofelijk waartoe zo’n klein beestje in staat is.

Een gifkikker.

Een uitzicht van het regenwoud.

Een uitzicht in het regenwoud.

Na een eindje stappen zijn we aangekomen aan de Leovallen, de eerste waterval die ik ooit gezien heb en waar ik ooit onder gestaan heb. Echt een zalig gevoel! Nat en voldaan keerden we terug richting onze verblijfplaats klaar voor het volgende hoogtepunt... De tarantula vinden! Samen met Vensky de gids ben ik met drie andere op zoek gegaan naar een tarantula. Na even zoeken hadden we al prijs en gauw hadden we hem gevangen. Ik noemde hem kareltje! Mijn eerste indruk was wat teleurstellend. Ik dacht dat een tarantula veel groter was. Toch was ik al snel verwonderd over het beetsje. Het had een grijs lijfje met een zwarte streep op en lichtroze teentjes. Echt prachtig om te zien! Niet veel later zat Kareltje al gauw op zijn eerst bakra, ik dus! Voor mij was dit echt het hoogtepunt van de trip!

De volgende dag was rustiger maar wel zwaarder. We hebben hier een zware tocht in het regenwoud afgelegd richting de Irenevallen. Het uitzicht was echt zo mooi, echt niet te omschrijven. De toch daar tegen was heel zwaar! Na vele trappen, heuvels, afdalingen met touwen waren we aangekomen aan de Irenevallen. Tijd voor een douche dus! Het was echt geweldig om onder deze waterval te zitten al genietend van het mooie uitzicht. Het kan niet beter, toch?! Na deze laatste indruk van de watervallen zijn we richting het hoogste punt van de Brownsberg gewandeld: Mazaronie. Dit was echt een mooie afsluiter van echt een té zalige trip!